Julien ken ik al een hele tijd. Altijd opnieuw ben ik verrukt over zijn kyoka's, een genre waarin hij gepokt en gemazeld is. Oeps! ik betrap mij erop dat ik te pas en te onpas rare uitdrukkingen gebruik, ik vraag mij trouwens af hoe het komt dat ik al schrijvend zo'n weirde woorden vind? Want wat hebben de pokken en de mazelen nu te maken met Julien? Nu, ben er stilaan zeker van dat mijn hersens vrolijke sprongetjes maken bij het lezen van Juliens kyoka's. Geen wonder dat dit fenomeen resulteert in pokken, mazelen passende passen en andere taalesbattementjes. Eigenlijk zijn mijn woorden als een copycat, dus geijkt op de oorspronkelijke 'dader', haha...
Wat een talent heeft die man om mensen te doen glimlachen. Bij mij is het eigenlijk glimlachen en gniffelen... binnenpretjes dus. Want zeg nu eens eerlijk, beste lezer, zijn Juliens kyoka's niet supergrappig? Ik ken tot nu toe niemand die zo schijnbaar gewoontjes een zkv* weet te vertellen in de gesmuikte vorm van een Japanse kyoka, en dat nog wel met een kwinkslag. Vijf regels, telkens 5-7-5-7-7 lettergrepen, zonder fout. En altijd die rijmpjes...
De pointe zit natuurlijk in de staart, in de twee laatste verzen. Fijntjes, handig en taalvaardig weet Julien het 'ernstig' onderwerp van zijn kyoka te omzeilen en de tragedie om te zetten in de triomf van de lach.. Het geheel voelt aan als het elastiekje van een katapult dat ontspant, nadat het propje is vertrokken. Geheel ontspannen dus, maar toch nog een beetje nabibberend van de geleverde inspanning... Let wel: Julien schiet zijn propjes niet als een kwajongen naar people, met de bedoeling ze te kwetsen, hij keilt ze de lucht in met een sierlijke boog en tegen dat ze op de grond vallen of op het muurtje botsen zijn ze totaal onschadelijk! Maar ondertussen hebben wij, die kijken en luisteren, toch een mooi schouwspel ervaren, een klein theaterstukje met als personages een brabbelende minister of een slaperige minnaar of een koddige koe.
Terwijl ik hier verder tokkel besef ik: heb een nieuw aspect van de kyoka ontdekt: namelijk het theatrale, het dramatische. Een kyoka is een sketch, een stukje cabaret, een stand-up komedietje, een vaudeville, een middeleeuwse kluchte, een musicalletje...
Bedankt, Julien, voor dit inzicht.
* zkv: zeer kort verhaal
Dag Nicole,
geregeld ontdek ik dat je voor de VVL gedurende deze
vakantietijd ijverig aan het werk
blijft. Om de haverklap ontvang ik een berichtje, zodanig dat ik als bedankje niet aan de behoefte kon
weerstaan om jou ook wat toe te zenden: een rijtje kyoka’s die de laatste
maanden op onze haiku-bijeenkomsten zijn besproken.
Anders dan op deze feestdag, wens ik je voor de volgende
augustus- en septemberdagen nog een zomerweertje om van te snoepen!
Julien
De
minister die
uitpakt met prestaties – in
aantal niet zo veel –
eindigt naar gewoonte weer
met
“en zo meer, en zo meer…”.
Hij
heeft een meisje,
waarlijk om van te dromen –
ook
nu kijkt hij haar
terwijl ze een praatje slaan
aanhoudend slaperig aan.
Mijn stokoude buur
heeft heden wat te vieren,
hij
zegt het plechtig:
vijfentwintig jaar… zó lang
loop ik met stramme spieren.
De
koe en ikzelf
door weipalen gescheiden
bleven stokstijf staan –
wij
staarden vrij langdurig
stommelings malkander aan.
Soms pak ik uit met
een
grammaticale stunt,
en
schrijf aan het eind
van
een dichtstuk zoals dit
wel
een komma, maar geen punt,
Beste Julien
Heel erg bedankt voor je mail.
Je kyoka's vind ik zoals altijd vernuftig, grappig, verrassend lenig.... in 1
woord: verrukkelijk!Jaja, voor de VVL heb ik een mandaat van drie jaar (nog anderhalf jaar te gaan... en dan word ik 73.
Als ik dan nog fit ben, kan ik doorgaan, anders wil ik mij wijden aan Japanse poëzie. Spijtig dat hier in 'het zuiden', wij wonen nipt op de taalgrens, Tubize is 5 minuten met de trein geen haikukring bestaat, voor Dilbeek moet ik een lange busrit maken en in de winter is dat geen pretje.
Ik ben wel lid van Simons groepje, hij is op dit moment in Nederland voor zijn gezondheidsproblemen.
Ik zal je kyoka's op mijn blog plaatsen, met eventueel enige commentaren, het is interessant om je kyoka's eens te onderwerpen aan analyse. De verrassende manier waarop je meestal je gedichtjes afsluit verdient een bijzonder sterretje!
Een beetje geduld echter, want op dit ogenblik is onze 20-jarige koelkast defect. Kapot. Het is een inbouwkoelkast + diepvriezer en voor een nieuwe moeten we eerst en vooral de juiste afmetingen kunnen detecteren (niet zo simpel) en wij willen ook een A++. Het bedrijf dat ons de koelkast leverde, was drie weken gesloten en vandaag zou ik eindelijk een technicus aan de telefoon krijgen. Het merk van de koelkast is Balay, niet zo makkelijk meer te vinden. Gelukkig heb ik een kleine mini-koelkast op de kop kunnen tikken (38 liter) bij Blokker, om toch tenminste de melk en de boter te kunnen koelen en ik meet de ingrediënten van onze maaltijden nauwkeurig af, want restjes bewaren, daar is geen sprake van!
Haha, mijn verhaal is superkyokabestendig:
twintigjarig ijs
smolt zienderogen, o wee!
nu bibbert de melk
en de boter in mini:
een iglo op tafel, olé!
(ach, 1 lettergreep te veel....)
1 minuutje gepuzzeld, maar ben er van overtuigd dat jij, ingenieus als je bent, hier een vervolg kunt aan vriezen, pardon, breien...
Mvg
Dag beste Nicole,
bedankt voor je o zo lieflijk wederwoord. Ik heb het verhaal over de
perikelen met de koelkast - ondanks mijn gebrek aan kennis wat de technische
kant daarvan betreft - met spanning gelezen. Het valt me op dat
vooral het op de proef stellen van het geduld daarin een voorname rol inspeelt.
Zodanig zelfs dat ook ik als buitenstaander daar uiteindelijk bij betrokken
word. In de aanhef van je vijfde alinea lees ik: ”Een beetje geduld echter, want
op dit ogenblik...” Ik oefen graag dit geduld, des te langer kan ik nieuwsgierig
uitkijken naar het moment dat je de toegezonden kyoka’s op je blog plaats ‘met
eventueel enige commentaren’.
Toch prettig dat je steeds in je antwoorden onmiddellijk een kyoka
inbouwt die leuk inspeelt op de toegezonden tekst. Je daagt me uit dit ook te
doen. Ik probeerde het dan maar, alhoewel ik moet bekennen dat ik er ‘heel’ wat
langer dan een minuutje over gedaan heb.
De voorbije nacht
is de ijskast stukgegaan -
ze laat ons met al
het lekkers dat ze koelde
deerlijk in de koude staan.
Lieve groetjes,
Julien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten