mimosa en forsythia

  in maart 2013 schreef ik een mail naar simon buschman. nu heb ik de tekst verbeterd! de tanka publi ik reeds op dit blog in 2014, maar ook deze is aangepast!

schrijven is hernemen, schrappen, je tekst jaren laten liggen en dan updaten...          

         bij de mimosa bloeien eerst de bloempjes, vermoed ik, daarna komt het groen. de omgekeerde wereld! maar er is niks aan de hand: zo vergaat het nu eenmaal de mimosa! maar in jouw verrukkelijke haiku lees ik het woord 'sterft'. 

een triestig woord, maar zoals jij het bedoelt is sterven 'onderweg zijn naar nieuw leven, naar zomergroen'. mooi is dat, een troostvolle gedachte. het is de wet van de natuur: sterven en opnieuw geboren worden! sterven is dus niet zo erg … en neen, je hebt het hier niet over reïncarnatie …  

ik heb niet opgezocht waarom bij het deze plant (boom) eerst de bloempjes bloeien, maar het is toch opmerkelijk … ik las nog maar pas enkele dagen geleden, in de roman 'de gewichtlozen' van de verrukkelijke mexicaanse schrijfster valeria luiselli, dat men in een mensenleven menige malen sterft … en toch verder leeft.

ik schreef, geïnspireerd door jouw haiku, prompt een tanka over mijn forsythia, die ook dit jaar kronkelt in mijn tuintje: de gele bloempjes vormen een maansikkel! een beetje een onhandige tanka, zoals ik een onhandige tuinierster ben.

 

de forsythia bloeit -
verleden jaar onhandig
gesnoeid. de bloempjes

vormen een gele sikkel

de blaadjes een groene wolk

 ook bij de forsythia bloeien eerst de bloempjes … onderaan en bovenaan de forsythia moeten de blaadjes wel nog even nog wachten op het afsterven van de bloempjes, vóór ze zich kunnen ontplooien.

       ach, als het zo is dat in een tanka 'menselijke emoties opgeroepen worden via een natuurfenomeen' (ik citeer uit mijn inleiding voor de tanka-dag vlaanderen 2013), dan kan ik heel wat bedenken bij deze fraaie mimosa-en-forsythia-fenomenen. wat ik zo fantastisch vind: de natuur vindt altijd zijn weg, ondanks menselijke ingrepen (het snoeien!).