sneeuw

 

winter, beslotenheid

toch glijd ik vrolijk over
poederwolkjes sneeuw

november, het sneeuwt 

hoera, het sneeuwt! maar de kou 

kruipt het huis binnen

een suikerlaagje

van sneeuw bedekt de daken
winter, verkrimping

een suikerlaagje

van sneeuw bedekt de daken

het vlokkengevoel

oudejaarsavond

ik vul het houtkacheltje
een sneeuwlandschap

oudejaarsavond

buiten waait de noordenwind

het vlokkengevoel

decemberavond

de wind waait - dat het nu maar
sneeuwt, denk ik hoopvol

krokant laagje sneeuw

omringt de eerste krokus

de eenzaamheid, de wegen

dit is eerste reeks over de winter. sneeuw als item.

in liefde bloeiende

vandaag geen regen

in mijn zonovergoten tuin

het spinrag

uit het snoeihout

sprong een kleine kikker

nadert de herfst

ojee! op de stoep

een bont gekleurd esdoornblad

de herfst in mij

in het uitstalraam

hier en daar een hoopje

esdoornbladeren

mijn dieprode petunia’s

bloeien nog even

voor de herfst begint

in liefde bloeiende

mijn karmozijnrode

hangpetunia’s

deze laatste haiku werd afgekeurd tijdens een haikuvergadering in dilbeek. te archaisch taalgebruik, heette het. maar het onvoltooid deelwoord wordt door tal van moderne literatoren gebruikt, in het bijzonder door de schitterende nederlandse dichter kees ouwens.

de zee in september

ik geniet van een ijsje

meloen met vanille, mmm…

zo’n zalig gevoel

ijsgekoelde rust

longdrinks are forever

pour l’éternité

zwoele nazomer

loomheid en wat dan nog
ik weet het niet meer

de zee in september

het licht lijkt jadegroen

zomerzacht de wolken

voorzichtig sloft zij

tussen modderhoopjes zand

in zomerregen

koelte brengt rust

ik tel mijn zomerrimpels

en droom van de herfst

zondag 19 september 2004

zesde verdieping

dit weidse uitzicht is echt

adembenemend

op visite bij tia

hoe stijlvol presenteert zij

thee in craquelé

vrijdag 18 augustus 2006

de zee in oostende

het licht kleurt brazilaans blauw 

(en de wolken)

nog slenter ik door

zacht zomerend oostende

de herfst is nabij

in de nazomer is het heerlijk vertoeven in oostende!

zomerregens

na de zomerregens

lijkt het of mijn tuintje

komt uit de douche

na de regenbui

op het vochtige terras

huislook in oudroze

zondag 7 juli 2002

een koele zomer

hoe gek, ik draag wolletjes

tussen de rozen

in haar regent sloom

de regen. daarom is ze

vanbinnen doornat

een zweem van regen

in deze kille kamers

is het nu zomer

de zomerregens

de stem van mijn nicht kwettert

aan de telefoon

het regent bij stromen

mijn rode sneakers plonzen

in waterplassen

de zomerregens

de telefoon doet het niet

misschien een griepje

ik hou van de zomerregens. ik hou van regen in het algemeen. sommige mensen vinden regen deprimerend. ik vind dat regen de gemoederen bedaart.

regen brengt rust.

de tuin

foto henri lemineur
http://www.fotolemineur.com/

dronken drinkt de mus

het sap van de vlierbessen

de boom schuddebolt

na de hittegolf

door onkruid overwoekerd

mijn babyboompje

een vogellijkje

viel uit de boom op het grind

al zwartgeblakerd

dit hete zonlicht

winde woekert ongemoeid

aan turbotempo

dit hete zonlicht

verschroeit body and soul

verbrande harten

het buitenterras

snikheet, alsof je pardoes

onderduikt in hell

na de hittegolf

tippelt de wind in mijn tuin

it’s the icewoman

wat groeit hier rond

gevlochten ijzerdraad ?

maagdelijk witte winde

19/07/2002

op mijn tuintafel

een vers geplukt boeket

wilde papavers

als de zon niet schijnt

blozen mijn petunia’s

een beetje bleker

16/07/2002

zie, hoe weinig haiku's ik over de lente heb en hoeveel over de zomer. haiku's schrijven is bij mij blijkbaar een zomerse bezigheid. in mijn klein rommelig tuintje doe ik veel inspiratie op!