pauwen

vlinder op het raam,

nachtpauwoog. heel even is

miguel onoplettend

vlinder op het bord,

nachtpauwoog. eventjes let

amandine niet op

vlinder op mijn neus,

nachtpauwoog. nora en sofie

lachen zich een bult

oh! de koebeesten

met hun koppen. zij lopen

langzaam, langoureus

het droevig geroep

van pauwen voorspelt een nacht

vol weemoed - wie huilt?

de bermen - kijk, daar

groeien reeds anemonen

witte sterretjes

het schattig meisje

vond het kleine spinnetje

bijzonder schattig

bange deborah

huilde tijdens het onweer

tranen met tuiten

(1995-2002)

wil deze haiku's opdragen aan miguel, amandine, nora, sofie, deborah: mijn schitterende (oud)leerlingen. 

ik schreef deze reeks in de maanden mei-juni, net voor de zomer begon. we logeerden met de bosklassen in oteppe, een stadje gelegen in zuidelijk haspengouw, aan de rand van de condroz. zelfs nu herinner ik me nog altijd het droevig geroep van pauwen bij valavond...