kleine lentegedichtjes

foto henri lemineur
http://www.fotolemineur.com/

geen sneeuw meer vanmorgen

in haar tuin stulpen

de hyacintenpunten

bijna was ik het vergeten

het onbedaarlijk bordeaux

het potsierlijke lila

het dieprode purper

van krokussen

 op de rotsbodem

borrelen opalen schuimpjes

watermeringues

hoog op de bank

wacht zij op de bus

met bungelende benen

oh, ik blauw van jou,
 ik blauw van jou, ik ben blauw

in ’t diepst van mijn gedachten

ik voed mij met bloemen
en tooi mijn lichaam
met tekens van rode oker
hagelwit mijn handen
kobaltblauw mijn mond

raak het spoor niet bijster
observeer nauwlettend
de bewegingen van gras

vang de geur op
van dierlijke aanwezigheid
speur naar sporen

van leven

een paar dagen geleden nog een discussie gehad of de haiku-vorm, die oorspronkelijk japans is, wel past in onze 'westerse' literatuur. ach, ik trek er mij niks van aan, ik vind kleine gedichtjes schrijven erg leuk en een sublieme oefening in concentratie. 

haiku's zijn leuk, kwatrijnen schrijven (die komen uit perzië) is leuk, de gazal uit de pre-islamitische beschaving is ook het proberen waard. ach, voor diegenen die bang zijn van al die vreemde dichtvormen: het sonnet kwam oorspronkelijk uit italië...

wat ik hierboven heb gepu, is (volgens het aantal lettergrepen) soms een haiku, soms een tanka, of soms gewoon een klein gedichtje. ik zou zo zeggen: have fun!