mimosa

 

On 13/04/2014 8:28, Simon Buschman wrote:

Het mimosageel

sterft, onderweg naar wat straks

‘jong zomergroen’ heet.

Simon

beste simon

bij de mimosa bloeien eerst de bloempjes, vermoed ik, daarna komt het groen. de omgekeerde wereld! maar er is niks aan de hand: zo vergaat het nu eenmaal de mimosa! maar in jouw verrrukkelijke haiku lees ik het woord 'sterft'. een triestig woord, maar zoals jij het bedoelt is sterven 'onderweg zijn naar nieuw leven, naar zomergroen'. mooi is dat, een troostvolle gedachte. het is de wet van de natuur: sterven en opnieuw geboren worden! sterven is dus niet zo erg... en neen, je hebt het hier niet over reïncarnatie...

ik heb niet opgezocht waarom bij het deze plant (boom) eerst de bloempjes bloeien, maar het is toch opmerkelijk... ik las nog maar pas enkele dagen geleden, in de roman 'de gewichtlozen' van de verrukkelijke mexicaanse schrijfster valeria luiselli, dat men in een mensenleven menige malen sterft... en dan toch verder leeft...

.

ik schreef, geïnspireerd door jouw haiku, prompt een tanka over mijn forsythia, die ook dit jaar kronkelt in mijn tuintje: de gele bloempjes vormen een maansikkel! een beetje een onhandige tanka, zoals ik een onhandige tuinierster ben (er is, geloof ik, een lettergreep teveel!). maar bij de forsythia bloeien ook eerst de bloempjes... 

de forsythia bloeit -
verleden jaar onhandig
gesnoeid, een gele maan.
groene blaadjes groeien nu
in het midden - dat lukt ook

het groen dringt zich op in het midden... boven en onderaan moeten de blaadjes nog wachten op het afsterven van de bloempjes, vóór het groen zichtbaar wordt...

ach, als het zo is dat in een tanka 'menselijke emoties opgeroepen worden via een natuurfenomeen' (ik citeer uit mijn inleiding voor de tanka-dag vlaanderen 2013), dan kan ik heel wat bedenken bij deze fraaie mimosa-en-forsythia-fenomenen. wat ik zo fantastisch vindt: de natuur vindt altijd zijn weg, ondanks menselijke ingrepen (het snoeien!).


mvg

nicole