alaaf, alaaf, alaaf

(08-01-2008)

dit nieuwjaarsbericht van een paar jaar geleden bevat haiku's die op deze blog al ergens gepu ijn. maar ik neem dit bericht in zijn geheel over, want de commentaren zijn leuk... this is my message to you een nieuw jaar, een nieuw geluid! leve 2008! ALAAF, ALAAF, ALAAF! januari 2008. in deze toekomstige voorstad van brussel (halle dus) is het carnavalseizoen reeds opgestart. de bloembollen steken hun kopje boven de grond. het regent een druilerige zachte lenteregen. toch is het nog volop winter en in februari, zegt men, kan het nog sneeuwen... we brachten de hele kerstvakantie door aan zee, in oostende. een verrukkelijke ervaring, voor herhaling vatbaar. 1 dag heeft het daar gesneeuwd, op donderdag 3 januari 2008 als ik me niet vergis, in de namiddag. we zaten net te proeven van een smakelijke duchesse de bourgogne in de schitterende pub 't botteltje, toen we tot ons groot jolijt een stoet vette ganzen zagen paraderen door de straten, die als gebiologeerd een doedelzakspeler volgden (in ganzenpas!). tot onze grote verbazig merkten we ook hoe kleine sneeuwvlokjes door de lucht dwarrelden. een uniek moment, voor altijd opgeslagen in mijn eigen persoonlijke organische pc (mijn hoofdje dus) en een blijvende leuke herinnering. alhoewel ik niet echt van vogels hou (het zijn afstammelingen van de vreselijke dino's), toch vind ik meeuwen iets hebben. ik kan mij het plaatje vakantie-aan-zee niet voorstellen zonder het zacht gekrijs van deze majestueuze vogels en hun grappige drukdoenerij aan de dijk:   vale grijze zee op de dijk trippelt vrolijk een zilvermeeuw jammer genoeg worden ze tegenwoordig beschouwd als een echte plaag! net zoals de duiven in onze grote en kleine steden wordt het stilaan verboden ze op bepaalde plaatsen te voeren. op de buitenterrasjes van my little penthouse by the sea (zoals ik mijn vakantie-appartementje op de negende verdieping noemde) hing ook al een verbodsreglementje. ik had opgemerkt dat meeuwen voortdurend in de nabijheid van het raam kwamen vliegen: elegante meeuwen vliegen af en aan, af en aan voorbij mijn raam hoogstwaarschijnlijk hadden deze slimme vogels gezien dat het pand bewoond was en hoopten ze zo op een paar brokjes! verboden de meeuwen te voeden – zegt het reglement ik schud de broodzak of ik mij aan het reglement gehouden heb, laat ik aan het luchtige oordeel van de lezer over. feit is dat ik, in tegenstelling tot mijn echtgenoot, die dol is op kiekjes, geen foto's heb overgehouden aan mijn verblijf aan zee, wel een dozijn haiku's. de mooiste herinnering is echter het aandoenlijk rammelen van de kusttram: het eerste geluid trouwens dat ik hoorde, bij het ontbijt aan het raam (en bij kaarslicht, om mijn huisgenoten niet wakker te maken): ontbijt bij kaarslicht het geluid van de kusttram in de ochtendmist ontwaken bij het getingel van de kusttram kerstmis aan zee eindejaar aan zee al rinkelend en twinkelend - de kusttram tot besluit van dit meeuwenbericht deze haiku, die de herinnering aan zee, wind en overal lichtjes mooi samenvat. alhoewel een aandachtige lezer het einde ook op een grappige manier kan interpreteren. het is hem of haar dan ook volkomen gegund. efkes te lachen met mijn haiku, bedoel ik... my penthouse by the sea lichtjes in de avond lichtjes in de wind